[με αφορμή ένα άρθρο του Τζορτζ Στάινερ για τον Β.Β.]
Die Lösung
Nach dem Aufstand des 17. Juni
Ließ der Sekretär des Schriftstellerverbands
In der Stalinallee Flugblätter verteilen
Auf denen zu lesen war, daß das Volk
Das Vertrauen der Regierung verscherzt habe
Und es nur durch verdoppelte Arbeit
zurückerobern könne. Wäre es da
Nicht doch einfacher, die Regierung
Löste das Volk auf und
Wählte ein anderes?
Η Λύση*
Μετά την εξέγερση της 17ης Ιουνίου
έβαλε ο γραμματέας της Ενώσεως Συγγραφέων
να μοιράσουν προκηρύξεις στη λεωφόρο Στάλιν
που λέγανε πως ο λαός
απώλεσε τελικώς την εμπιστοσύνη της Κυβερνήσης
κι ούτε πρόκειται να την επανακτήσει
παρά μόνο με διπλή δουλειά. Μα τότε
δεν θα ‘τανε στ’ αλήθεια απλούστερο
να διέλυε η Κυβέρνηση τον Λαό
και να εξέλεγε στη θέση του
έναν άλλον;
(se μετάφραση Γιώργου Κεντρωτή, από το “Η Βαβυλωνιακή σύγχυση των λέξεων” – εκδ. Gutenberg)
*από μόνο του αυτό το ποίημα δείχνει πόσο εκτιμούσε ο Μπρεχτ ην βαθιά πολιτικοποιημένη εργατική τάξη και την επαναστατικότητά της σε οποιοδήποτε πλαίσιο. Γράφτηκε για την εξέγερση Ιουνίου του 1953 στο ανατολικό Βερολίνο. Βέβαια οι Ανατολικογερμανοί καταλάβαιναν την ειρωνεία στα γραπτά του Μπρεχτ, αλλά δεν τον άγγιζαν, ειδικότερα μετά τη βράβευσή του με το βραβείο Στάλιν. Παρά το όσα έγραφε με πίκρα και ειρωνεία ενίοτε ο Μπρεχτ παρέμεινε μέχρι το τέλος πιστός κομουνιστής.
THE BROOM 